RSS
Mazeretim var,
Asabiyim ben
...

4.07.2010

bir pazar günü de böyle geçti...ne acı.

Aslında her şey 6 gün evde oturduktan sonra 7. gün dışarı çıkmam gerektiğini farketmemle başladı.
Çünkü 6 günüm sabah kalk,yemek ye,uzanıp tv izle,kitap oku,çiş yap,uyu modunda geçiyordu ve bu gidişe bir dur demeliydim.
8 "arkadaşımı" aradım.
İlki 18 senedir falan arkadaş olduğum biri;tatilden dün döndüğü için fazla durmadım üstünde...
Diğeri liseden en yakın arkadaşım;kendisi artık aranmayacaklar listesinde.Çünkü hmm sanırım 8-9 aydır görüşmüyoruz.Onun da pek umrunda değil zaten.
Bir tanesi sevgilisiyle buluşmuş bi diğeri çalışıyomuş falan filan.
Hazırlandım çantamı aldım ve çıktım dışarı,aslında o an nereye gittiğimin hiç önemi yoktu.Canım deniz kokusu ve ıslak hamburger istiyodu.3-4 aydır yaptığım diyet sonuç vermiş ve ben 7 kilo vermiştim ama bu bile beni neşelendirmiyodu.
Önce Taksim'e gittim ve yolda kendimi tutamadım gözyaşlarım umarsızca akmaya başladı Tanrı'ya şükür ki rayban sponsorum olduğundan gözyaşlarımı gizlemekte pek zorlanmadım...
Taksim'e vardığımda güneş beyin haşlaması yapacak kıvamdaydı.Kızılkayalar'a girdim 2 ıslak hamburger bir ayran aldım.Öküz gibi yedim.
Düşündüm naapsam naapsam yanında biri varken en azından tartışıyosun oraya mı gitsek falan diye.Küçük Beyoğlu'na gidicektim vazgeçtim.Beşiktaş'a indim atladım vapura,bakmadım bile nereye gittiğine..
Üsküdar'a gidiyomuş neyse ki.Biraz dolandım çok değil 5 dk falan.
Sonra tekrar vapura bindim geri döndüm Beşiktaş'a.
Sonra da eve döndüm bi şey yapmadım.
Hayat çok tatsız.
Cidden sıkılıyorum artık.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaçmıyorum,
Kovala istediğin kadar.
Kadın olmak; dikenli acılar,
Hayatsa milyonlarca alyuvar.