Bazen başımıza hiç beklemediğimiz olaylar gelir,hiç ummadığımız yerlerde hayatımızı kökten değiştirecek insanlarla tanışırız.Kiminin bir daha yanımızdan bile geçmemesini dilerken bazıları için keşke hep yanımda kalsa deriz...
"Başımıza Gelenler" isimli romantik komedi de tam bu konuyu ele alıyor.
Kadın,arkadaşının baskısıyla bir erkekle yemeğe çıkmak için hazırlanıyor.Erkek,-gerçek hayatta da sıkça karşılaştığımız gibi- biraz kaba olduğundan bi türlü anlaşamayıp yemeğe bile gitmeden ayrılıyorlar...
Daha sonra öyle olaylar yaşanıyor ki;mecburen aynı hayatı paylaşmak zorunda kalıyorlar ve doğal olarak birbirlerine aşık oluyorlar.Film gerçekten çok keyifli.Mesela sevgililer gününde izleyebileceğiniz bir romantik komedi.
Yakın arkadaşının hayatını kaybetmesi sonucu,onun bebeğine "anne" olmak zorunda kalan ve idealleri olan bir kadınla serseri ruhlu bir erkek aynı hayatı paylaşırsa neler olacağını konu alıyor.
Puanım: 9/10
Kiminle izlenir:Sevgiliyle/kız arkadaşlarla
Filmden çıkan sonuç:amaan bırakalım sosyal mesajı,aşk güzel şey ^^
Yeni yılın ilk yazısının bu tarihte yazılıyor olması üzücü gerçekten ama hakikaten çok yoğunum,yetişemiyorum artık...
Bu aralar yorgunluktan ölüyorum.Kendimi kahve ve bilimum zararlı yiyeceklere adadım resmen...Pek çoğumuzun final haftası malum.
Derslerin dışında;gazete,fotoğraf kursu,arkadaşlar,aile derken hiçbir şeye yetişemez oluyorsunuz zamanla.
En son ne zaman rahat bir nefes aldım,hatırlamıyorum.
Hep bir kaygı,hep bir endişe,tedirginlik...
Her zaman şikayet eder insanoğlu.Çoğu zaman da farkında olmadan yapıyoruz bunu.Hoca ödev verse "neden ödev verdi",vermese "bizi motive etmek için zorunlu tutmuyo,çalışasım gelmiyo" diyoruz.Biz de az değiliz hani :))
Sinemaya da gidemedim uzun zamandır.Sabah 7de bi çıkıyorum evden;taa akşam 7-8de evde olabiliyorum.Zaten sizi güdüleyen bir şey yoksa ne sinemaya ne de konsere gidesiniz de gelmiyor açıkçası...
Yani hangi deli tek başına film izlemek için bunca eziyete girer ki?Ben de girmiyorum işte.
Neyse gelelim diyete...
Eski okuyucular hatırlar geçen bahar aylarında diyete başladım ve 3 ay sonunda 8 kilo zayıflamıştım.Bana göre mükemmel bir rakam.Çünkü hayatımın hiç bir döneminde zayıf olmadım.
Sonra ne mi oldu?
Tabii ki yalan oldu.Çünkü okula başladım.Çünkü okulda kantin yoktu.Çünkü okulda salata vb bir şey bulmam imkansızdı.Çünkü sabah 7de sürüklenerek yataktan kalkıyordum.Çünkü ben yemek yemeyi de çok seviyordum...Mc Donalds,Burger King falan değil öyle.Harbi yemek.Ama kilo almamın asıl sebebi bunlar değil tabii ki.Çok düzensiz bir hayatım var,bunu yadsıyamayız.
Ve şu da bir gerçek ki hayatımın hiç bir döneminde kilomu bu kadar sorun etmemiştim...
İnsan bir şey için çabalarsa;kazandığı şeyi kaybederken canı çok daha fzla yanıyor.
45 derecede 2 saat yürüdüğüm zamanlara acıyorum tartıya her çıkışımda...
Zaman zaman dibe vururuz hayatımızda,sonra yükseliriz.Ben de geçen sene dibe vurmuş haldeydim ve sanırım şu an yükseliş kısmındayım.Ama inanın insanı bu dönemden çok hiçbir şey yıpratmıyor...Sürekli bir tırmanış,sürekli bir koşturmaca.
Tatil istiyorum.
Sadece tatil.
Bi de uyumak.
Ya bi de yamuk magnumlar çöpe gidiyomuş,çok üzülüyorum... :(
Kaçmıyorum,
Kovala istediğin kadar.
Kadın olmak; dikenli acılar,
Hayatsa milyonlarca alyuvar.
