RSS
Mazeretim var,
Asabiyim ben
...

6.12.2010

canımıniçi

Annem çalıştığı için anneannemin emeği büyüktür bende.Hatta "seni ben doğurdum" derdi.Annem gibi sevdim onu.Anneanneme benzetirler beni hep.Hatta geçen gün akbil sırasında beklerken bi kadın; sen Reyhan'ın torunu musun dedi,önce şaşırdım sonra pek mutlu oldum.
Çok seviyorum onu.Kimseye benzemez.Cahildir ama başkadır.Canımdır.Gencecik yaşında evlenmiş,4 çocuğu olmuş.Dedem erkenden ölmüş.Onu tanımayı çok isterdim ki tanımadığım halde çok severim.Anneannemi bazen çok kırıyorum,bu huyumu da ona benzetiyorum.Hemen köpürüyorum hemen sönüyorum.Çok vericiyim tıpkı onun gibi.Hipoglisemi de ondan miras...İlkokula giderken bazı cuma günleri beni Şişli'deki okulumdan alır,Mc Donalds'a yemeğe götürürdü.Korkarım ileride onun gibi olacağım...Ne zamandır gitmiyorum ona.Evi yıkılacak.Her gittiğimde boğazıma bir şey düğümleniyor,sanki yarın gelinlikle o evden çıkacak gibi son bi kez bakıyorum falan.Kaybetmekten korktuğum belki de ilk insan.Ona bi şey olduğunda yaşayamam gibi geliyo...Onun için nelerden vazgeçtiğimi bi bilse.Bilse belki de kızardı ya neyse.
Çok başkadır o.Yazacak bi ton şey var ama yine boğazıma bi şeyler düğümlendi...
Çok seviyorum seni ananem. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaçmıyorum,
Kovala istediğin kadar.
Kadın olmak; dikenli acılar,
Hayatsa milyonlarca alyuvar.